مقایسه تأثیر روش های متفاوت همزمان سازی فحلی بر عملکرد تولیدمثل گوسفند فراهانی در ایران

این پژوهش به منظور تعیین بهترین روش کوتاه مدت برای همزمانی فحلی، بر روی 123 رأس میش توده فراهانی، در یکی از دامداری­های شهرستان دلیجان استان مرکزی اجرا گردید. میش­ها به طور تصادفی به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند: گروه یک) استفاده از کنترل داخل واژن از طریق ترشح به وسیله دستگاه cidr برای هفت روز با تزریق عضلانی pgf2α در روز صفر و تزریق عضلانی 500 واحد بین المللی  ecgدر زمان برداشت cidr؛ گروه دو) استفاده از سیدر برای هفت روز و تزریق عضلانی pgf2α در روز ششم و تزریق عضلانی 500 واحد بین المللی  ecgدر زمان برداشت cidr؛ گروه سه) استفاده از اسفنج درون واژنی برای هفت روز با تزریق عضلانی pgf2α در روز صفر و تزریق عضلانی 500 واحد بین المللی  ecgدر زمان برداشت اسفنج؛ گروه چهار) استفاده از اسفنج درون واژنی برای هفت روز با تزریق عضلانی pgf2α در روز ششم و تزریق عضلانی 500 واحد بین المللی  ecgدر زمان برداشت اسفنج؛ گروه پنج) شاهد، بدون تیمار هورمونی. نتایج نشان دادند که درصد زایش در تاریخ مورد انتظار، در تمام گروه­های هورمونی تقریباً دو برابر گروه شاهد بود. هریک از تیمارهای هومونی به کار رفته برای همزمانی فحلی، درصد دوقلوزایی در تاریخ مورد انتظار را در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد. با توجه به اطلاعات به دست آمده، زایمان­های انجام شده در تاریخ مورد انتظار در محدوده 7 روز انجام شد و استفاده از دو وسیله اسفنج درون واژنی و cidr در روش درمان کوتاه مدت، اثرات مطلوبی بر میزان باروری میش­ها داشت.